Het Marineterrein van Floortje Dessing

Vanwege de coronacrisis kan presentatrice en producent Floortje Dessing (50) dit jaar niet naar het einde van de wereld. In plaats daarvan streek ze met haar productiemaatschappij neer op Marineterrein Amsterdam, een plek die haar van jongs af aan al fascineert. ‘Het idee van een afgesloten stuk stad in de stad had iets magisch.’

Terwijl op de Voorwerf honden speels om hun baasjes heen dartelen en in de Binnenhaven zwemmers hun baantjes trekken, roert Floortje Dessing in de bar van Pension Homeland in haar cappuccino met havermelk. Ze kijkt uit over een nieuw stuk Amsterdam dat ze vroeger alleen van de buitenkant kende en haar daarom intrigeerde.

‘Ik ben opgegroeid in Heemstede maar mijn vader, geboren en getogen Amsterdammer, had een drukkerij aan de Oudezijds Achterburgwal. Als kind kwam ik daarom al veel in Amsterdam en droomde ervan om er te wonen. We liepen vaak in de buurt van het Marineterrein of vaarden er langs met ons bootje en ik vond het al meteen een fascinerende plek omdat het op slot zat. Een afgesloten stuk stad in een stad had iets magisch, in de hele wereld zie je zoiets niet vaak.’ 

Achter de muur
Toen de poorten van het Marineterrein opengingen ging het gesloten stuk stad uit Floortjes jeugd van het slot, maar ondanks dat bleef de magie. ‘Ook het openen van de poorten had iets magisch’, vertelt ze. ‘Voor het eerst kon je het land achter de muur ontdekken. Wat zit er? Alsof je als kind een sprookje leest en op ontdekking gaat. En het mooiste van alles was dat er achter de muur een ongelofelijk mooi stuk stad schuilging met veel groen, aan het water en omringd door eeuwenoude gebouwen.’

Toen Floortje haar eigen productiemaatschappij begon en kantoorruimte zocht, wist ze dus meteen waar ze naartoe wilde. Ruimte op het Marineterrein is echter schaars dus het duurde even voor het zover was. ‘Iedereen wil hier natuurlijk wel werken, want veel mooier wordt het niet. Na lang wachten kon ik dit jaar tijdelijk terecht bij mijn goede bekenden van Orientation Travel Productions.’ Met uitzicht op de groene Voorwerf werkte Floortje aan het vervolg op haar programma Floortje Blijft Hier. 

Eigen koers varen
‘Het is een programma over dingen anders doen. Ik ben gefascineerd door mensen die hun eigen koers durven varen. Toen de coronacrisis uitbrak moesten we ons allemaal aanpassen, maar sommigen maken al langer andere keuzes en hebben daardoor minder last van corona. Zo heb ik gisteren een verhaal opgenomen over een man die met traditionele bouwtechnieken op ambachtelijke wijze oude panden herstelt. Hij is niet afhankelijk van bouwmarkten en modern gereedschap en werkt als een ouderwetse vakman. Daar gaat het programma over, eigenzinnige mensen die op een andere manier naar de maatschappij kijken.’ 

Gelijkgestemd
Het is een denkwijze die Floortje ook veel op het Marineterrein tegenkomt. ‘Er lopen hier veel mensen rond die met een andere blik naar maatschappelijke vraagstukken kijken en mogelijkheden zoeken. Elektrisch vervoer ingewikkeld? Nee, dat kan gewoon! Testen met autonome bootjes? Gewoon doen! Ik vind het erg goed dat voor het Marineterrein een richting is gekozen waarbij innovatie heel belangrijk is en dat er hier mensen zijn die, net als de mensen in mijn programma, de zaken vanuit een andere invalshoek durven te bekijken.’ 

Een connectie tussen de verhalen die Floortje vertelt en het Marineterrein is dan ook snel gemaakt, en dat is iets waar ze graag meer mee wil doen. ‘Het is mijn droom om in het verlengde van mijn programma’s bijeenkomsten te organiseren waar met sprekers en discussies bepaalde thema’s verder uitgediept kunnen worden. Er lopen hier op het terrein zoveel mensen rond met een interessant verhaal, dat het te gek zou zijn om hier zo’n evenement op te zetten en live op internet te streamen. Dan betrekken we de buurt er ook bij, waardoor er hopelijk een kruisbestuiving ontstaat waar iedereen iets van kan leren.’

Buurtperspectief
En juist voor de mensen uit de buurt ziet Floortje op het Marineterrein nog veel perspectief. ‘Ik zou het mooi vinden als er op het terrein meer kleine bedrijfjes zouden zijn waar je als consument iets kan kopen. Winkeltjes waar op authentieke manier vis wordt gerookt, waar je ambachtelijke kazen kan kopen of duurzaam geproduceerde kleding. En het zou helemaal geweldig zijn als die kleding gemaakt wordt van wol van schapen die op het Marineterrein rondlopen.’

‘Ik zou wel wat meer reuring willen zien,’ gaat ze verder. ‘Er gebeurt veel goeds op het Marineterrein, maar dat vindt veelal plaats in kantoren achter gesloten deuren. Zet hier wat eigenzinnige mensen neer met goede ideeën over bijvoorbeeld de productie van vlees of kleding en laat ze dat verkopen. Meer kunst en creativiteit in de openbare ruimte. Zo haal je het goede van het Marineterrein naar de voorkant, wordt het zichtbaar en krijg je contact. Je ziet het ook in steden als Berlijn of San Francisco, waar stukken grond op een duurzame en creatieve manier door omwonenden gebruikt worden. Dat zou op het Marineterrein ook fantastisch zijn.’ 

Tekst: Sjoerd Ponstein