Sinds oktober 2018 trotseren twee vriendinnen elke week het water van de binnenhaven van het Marineterrein. Ook als er ijs ligt.
In de zomer is de binnenhaven van Marineterrein Amsterdam inmiddels een geliefde plek om te zwemmen. Maar wanneer het kwik daalt, spartelen enkel nog de eenden rond in het water. Sinds oktober 2018 hebben ze echter gezelschap gekregen van twee vriendinnen die de hele winter door de kou trotseren en elke week een duik nemen. ‘Het voelt alsof je hele lichaam aan staat.’
Met de badkleding al aan onder hun jas arriveren Helma Geisink en Rachel Caffrey op een grijze ochtend in maart op het Marineterrein. Temperatuur: zo’n 10 graden, het water nog een stukje kouder. Voor de twee vriendinnen geen enkel probleem. ‘We doen dit nu een halfjaar’, zegt Helma. ‘Tijdens een vakantie in Wales hebben we leren zwemmen in koud water. Met langzaam opbouwen en de ademhaling onder controle krijgen, merk je dat je steeds langer in het water kan blijven.’ Rachel vult aan: ‘Als je merkt dat het lukt krijg je steeds meer vertrouwen. In het begin had ik het idee dat ik doodging, maar met doorzetten is het toch gelukt om te wennen aan de kou. Dat mijn lijf en hoofd dit kunnen, vind ik heel bijzonder.’
Die combinatie van het trainen van lichaam en geest is de reden dat Helma en Rachel telkens de sprong in het koude water wagen. ‘In het water krijg je het gevoel dat je hele lichaam aan staat’, zegt Helma. ‘Vooral als het heel erg koud is, ben je zo geconcentreerd op je lijf dat al het andere wegvalt.’ In het water maken de zwemsters zich geen zorgen om openstaande rekeningen of werk, alle aandacht gaat uit naar controle van lichaam en ademhaling.
‘Het is de ultieme mindfulness, een soort zwemmende meditatie’, stelt Rachel. ‘We hebben de hele winter door gezwommen, zelfs tussen het ijs. Dan ligt de focus zo op het zwemmen dat al het andere verdwijnt.’ Volgens Rachel profiteert naast de geest ook het lichaam van het ijzige water. ‘Ik had voor onze vakantie in Wales waarschijnlijk tyfus opgelopen in Vietnam. Ik voelde me beroerd en zat aan zware antibiotica. In het water was ik zo met mezelf bezig dat al mijn klachten wegvielen.’
De binnenhaven van het Marineterrein is nog geen officiële zwemlocatie maar aan de waterkwaliteit wordt hard gewerkt. Dat is precies de reden dat Helma en Rachel juist op deze plek komen zwemmen. ‘Op andere locaties in de stad drijft er nog weleens wat viezigheid of olie in het water’, zegt Rachel. ‘Sinds we hier zijn komen zwemmen, is de waterkwaliteit altijd goed geweest.’
Direct na de duik en weer op het droge voelen de dames zich als herboren. Alsof het ijskoude water nog niet genoeg van het lijf heeft gevergd, trekt Rachel voor het afdrogen nog een paar sprintjes. Het is haar ritueel, legt ze uit: ‘Ik krijg van die inspanning zo’n energieboost, dat moet er meteen uit.’ Helma, met de handdoek om haar schouders, begrijpt wat haar vriendin bedoelt: ‘Dit voelt gewoon fantastisch.’
